Interview met Yvonne Koppers, vrijwilliger chronisch zieken
“Wat ik het allerleukst aan mijn vrijwilligerswerk vind, is dat je even in de wereld van iemand anders stapt en dat je die wereld, al is het maar voor een paar uur, wat prettiger kunt maken voor die ander.” Yvonne Koppers (65) komt elke donderdagmiddag bij een dame op hoge leeftijd die in Zuid woont.”
Kriebels
Yvonne woont samen met haar man in De Aker en heeft twee dochters, een kleinzoon en twee katten. In 2015 ging ze met vervroegd pensioen na veertig jaar te hebben gewerkt als ziekenverzorgende psychogeriatrie. Ze komt nog regelmatig op haar oude werkplek, woonzorgcentrum Nieuw-Vredenburg, om te helpen bij de zanggroep. Yvonne: “Ik doe het graag hoor maar anderhalf jaar geleden begon het toch ineens te kriebelen, ik wilde meer doen. Toen Markant vervolgens op mijn pad kwam heb ik me aangemeld als vrijwilliger.”
Kroketje
“De mevrouw waar ik wekelijks kom, is rolstoelafhankelijk maar woont met hulp van thuiszorg en anderen nog steeds zelfstandig. Het is een kiene dame die het heerlijk vindt om er even uit te gaan. Naar de Albert Cuyp, boodschappen doen, of op het Scheldeplein een ijsje of kroketje eten. Als het regent doen we vaak een spelletje of we kletsen wat bij een kopje thee.”
Bedankt
“Het geeft me veel voldoening om iets te kunnen betekenen voor die oude mevrouw. Ik vind het nou eenmaal fijn om ouderen te helpen en aandacht te geven. Hun kwetsbaarheid raakt me. Ik wil veiligheid en een houvast geven en maak het graag gezellig voor ze. Daar geniet ik net zoveel van als zij. De waardering die ik ervoor terugkrijg is hartverwarmend. Als ik na zo’n middag naar huis ga zegt de dame waar ik kom steevast: ‘Je wordt weer bedankt’. Daar doe ik het voor.”
VrijwilligerPlus
“Ik zou eigenlijk meer willen doen, misschien wel als ‘VrijwilligerPlus’. Ik begrijp dat je dan wordt ingezet in een woonzorgcentrum van Cordaan om maatje te zijn van een bewoner die veel zorg nodig heeft. Daar ga ik mij eens serieus in verdiepen, het lijkt me heel leuk.”