Fabiënne is 22, studeert en woont sinds kort op zichzelf. Na de scheiding van haar ouders – ze was toen 11 –  woonde ze bij haar moeder. De psychische problemen van haar moeder zorgden ervoor dat Fabiënne erg weinig ruimte voor zichzelf voelde. “Ik was altijd bezig met mijn moeder”, vertelt ze.  “Ik dacht: ‘Ik ben niet belangrijk’.” 

Na de scheiding verergerden de psychische klachten van haar moeder. Er kwamen fysieke klachten bij. Nadat ze vervolgens twee keer een TIA had gehad, vergat ze veel. Fabiënne: “Toen begon ze zichzelf te verwaarlozen, en ook het huishouden, en de kat. Ik werd in ons gezin een soort ‘moeder’. En kwam te weinig toe aan andere dingen: aan school, aan eigen tijd, aan dingen doen met vriendinnen.”

Leunen
“Mijn moeder wilde altijd op de voorgrond staan en leunde emotioneel zwaar op me. Alles wat ik deed moest ik aan mijn moeder verantwoorden. Als ik bijvoorbeeld iets wilde doen met vriendinnen of naar mijn vader ging, dan maakte ze opmerkingen als ‘Waarom moet je nou weg?’ of ‘Waarom laat je mij alleen?’. Daardoor voelde ik me slecht over mezelf. Ik voelde me heel erg opgesloten. En had behoefte aan mijn eigen ruimte.” 

Begrip
“Bij de coach van ‘En nu jij!’ kon ik mijn verhaal kwijt. Er zat ineens iemand tegenover me die snapte waar ik het over had. Ik kon praten over mijn zorgen, mijn verdriet, mijn boosheid…  Ik voelde me heel erg begrepen. Het gaf me heel veel rust. We waren echt bezig met míj. En met mijn proces van volwassen worden.”

“Het is ingewikkeld. Want je doet alles uit liefde. En omdat je het al zolang op een bepaalde manier doet, voelt het als normaal.”

Dingen uitproberen
“Door de gesprekken met de coach ging ik met andere ogen naar de situatie kijken. En werd ik me bewust van wat er aan de hand was. Met hulp van de coach ben ik dingen gaan uitproberen. Wat zou er gebeuren als ik gewoon tegen mijn moeder zou zeggen ‘Ik ben er vanavond niet’ in plaats van een hele verantwoording waarom ik die avond echt weg moest? Het voelde heel sterk, maar tegelijkertijd ook heel bitchy.”

Blinde vlek
Ze denkt even na. “Het is ingewikkeld. Want je doet alles uit liefde. En omdat je het al zolang op een bepaalde manier doet, voelt het als normaal. Je hebt een blinde vlek. Die moet je gaan zien als je dingen wilt veranderen. Ik woon sinds kort op kamers. Maar de situatie met mijn moeder voelt nog steeds uitzichtloos en hopeloos. Dat maakt het heel verdrietig en zwart. De coach van ‘En nu jij!’ geeft me het gevoel dat ik goed bezig ben. En dat het okee is als dingen niet meteen beter gaan.”

Haar tip voor andere jongeren: “Praat vooral over dingen waar je mee zit. Erover praten is moeilijk, maar het heeft mij enorm geholpen.”