Als het contact met degene voor wie je zorgt, verandert door ziekte, ouderdom of een beperking, kan dat pijnlijk zijn. Je kunt zelfs gevoelens van rouw en verlies ervaren, terwijl degene voor wie je zorgt gewoon in leven is. Hoe (h)erken je dit gevoel en hoe geef je het een plek in je leven?
Het ziektebeeld of de beperking van de naaste voor wie je zorgt, kan een behoorlijke impact hebben op jullie onderlinge relatie. Mogelijk herken je de ander niet meer zoals je gewend was. Bijvoorbeeld omdat je naaste steeds zieker wordt of steeds minder kan en het moeilijker wordt om echt in contact te blijven. Bijvoorbeeld als gevolg van dementie, niet-aangeboren hersenletsel, psychische kwetsbaarheid of een progressieve ziekte. Soms voelt het dan alsof je naaste je ontglipt. Dat kan gevoelens oproepen van verlies of zelfs rouw. Het voelt als elke dag een klein stukje afscheid van wat je samen had en van de persoon die het ooit was.
Die gevoelens van verlies en rouw kunnen heel verwarrend zijn. Je kunt je ook best schuldig voelen dat je die gevoelens ervaart. De ander is er immers nog. Misschien vind je in je eigen omgeving weinig steun en begrip hiervoor. Of durf je er bij anderen niet over te beginnen. Dat geeft ook nog eens een eenzaam gevoel.
Je bent niet de enige die met deze gevoelens rondloopt. Het is heel menselijk. Verlies hoort bij het leven. Je kunt de zorgsituatie niet veranderen. Waar je wel invloed op hebt, is de manier waarop je met je gevoelens omgaat.
Hier gaan we het over hebben
- Waar komen de gevoelens van verlies en rouw bij mantelzorgen vandaan?
- Welke verschillende vormen en fases van verlies en rouw zijn er?
- Hoe verwerk je ervaringen van verlies?
- Hoe ga je om met schuldgevoel en schaamte?
- Wat kun je doen om je gevoelens dragelijker te maken?
- Welke ervaring heb je zelf?
- Waar heb je of had je behoefte aan?
- Waar kun je professionele ondersteuning krijgen bij het verwerken van verlieservaringen?
Waarom zou je meedoen
Het herkennen en erkennen van je gevoelens van verlies en rouw bij mantelzorgen is al stap in de goede richting. Het helpt vaak al te weten dat je niet de enige bent. Je kunt je gevoelens met gelijkgestemden delen en ervaringen uitwisselen. Daarnaast doe je inzichten op om beter met je gevoelens om te gaan.
Reactie van een ex-deelnemer: “Ik vond het heel fijn om lotgenoten te spreken. Tijdens de bijeenkomst kon ik me spiegelen aan andere mantelzorgers. Hulp vragen doe ik niet snel uit mezelf, dat is mijn valkuil.”
Voor wie
Voor iedereen die zich in dit verhaal herkent en in Amsterdam woont, of voor iemand zorgt die in Amsterdam woont.
Wanneer
Actuele data, tijden en locaties vind je in onze agenda.
Bekijk het complete aanbod van trainingen en cursussen voor mantelzorgers in onze folder mantelzorgen met hart en hoofd